Siz menga “Meni unut!” dedingiz. “hech qachon sizni eslamayman”, deya so’z bergandim sizga. Lekin va’damning ustidan chiqa olmadim. Sizni bir zumga bo’lsa-da, yodimdan chiqarolmadim. Sizni deya tunlar zor-zor yig’ladim. Hatto ko’zlarimda yosh qolmaguncha yig’lardim sizni deb. Mana, yig’lashni ham bas qildim. Endi o’zgalarga kulib qaraydigan bo’ldim. Biroq qalbim hamon yig’laydi. Qalbim shunchalar huvillab qolganki, unga na bir shirin so’z, na o’zganing bir iliq tafti davo bo’la oladi...

Shitirlab yog’ayotgan yomg’irlarning har tomchisi tinmay gul barglarini yuvar, go’yo bu yomg’irlar menga siz bilan bog’liq o’sha hotiralarni yodga soladi. Bejo urayotgan bu yuragim esa negadir bezovtalanar, qalbim aynan o’sha men qo’rqqan so’nggi daqiqalar yaqinlashib kelayotganini his qilmoqda edi…

Meni chindan ham sevarmiding?... mana, olti yil bo’libdiki,shu savol meni qiynaydi. Universitetda birga o’qib yurgan paytlarimda senga qalbimni ocholmaganim uchun haligacha o’zimni ayblayman. O’shanda sening qaltis javob berishingdan qo’rqqanman. To’yingga taklifnoma berganingda ko’zlaringdagi yoshni ko’rganimda esa...

Muhabbat olamining mungli ertagida bir kun o’z hayollarim, hotiralarim va sevgim bilan yolg’iz qoldim. Balki sizdagi menga bo’lgan ishq ham, sizning yuragingizda… Yo’q, yo’q, nimalar deyapman o’zi! Ahir, ishq ruhingizga singib, yuragingiz sizni tark etganku… Bu ne sinoat, taqdir meni umrbod ayriliqqa duchor aylasa? Mangu hijron, umidsiz qalb va adog’I yo’q sog’inch…

Meni sevmagan sevgilim! Ahvollaringiz qalay? Kimgadir cheksiz baht, yana kimgadir achchiq alamli iztiroblarni tuhfa etib yuribsizmi? Shular qatori meni ham sog’inch azobining qo’llariga yolg’iz tashlab ketdingiz. Osmon – osmon vadalarni berdingizu, ammo oddiygina vafoli yor bo’lolmadingiz. Ikkimizga yetadi digan sevgingiz yolg’iz o’zingizga ham yetmadi. Gohida sizni o’ylamayman ham, lekin gohida esa sog’inchlarim oldida ojiz bo’lib qolaman. Menga bunchalik bag’ritosh bo’lmagin derdingiz –u, lekin, o’zingiz...

Nega inson ko’pincha birnchi muhabbatiga erisholmaydi? Hech o’ylab ko’rganmisiz?

Uni begona qiz bilan ko’rdim-u...
To’g’ri men uni hali sevishga ulgurmagan edim, ammo uni hurmat qilardim. Meni chin dilidan sevadi, deb o’ylagandim. O’ylaganlarim hato ekan. Uning shuncha yonib-kuyishlari aslida yol’gon ekanini mana endi tushunib yetdim.

Men sizni yana uchratdim. Ammo… sizning yonigizda jajjigina qizaloq bor edi. Ha, bu sizning qizalog’ingiz. Ko’zlarimiz to’qnashdi… Siz mendan ko’zlaringizni olib qochdingiz. Men bo’lsam sizdan ko’zlarimni uzolmasdim. Qalbimning tub-tubida uhlab yotgan eng pok tuyg’ularim uyg’ondi va isyon ko’tardi. Chiday olmadim…

Biz aynan kuz faslida tanishdik. Siz bilan do’st, sirdosh hamda kursdosh edik, keyin sizni sevib qoldim. Ammo siz kursdoshimizni sevishingizni aytganingizda, telba bo’lib qolayozdim. Shu sabab sizga sevgimni oshkor aytolmadim. Oradan o’tgan ikki yil mobaynida sizni pinhona sevib yurdim. Kollejni bitirgach, siz azim Surhondaryoda qoldingiz, men esa harbiy hizmatga ketdim. Hizmatdan qaytganimda, birinchi bo’lib sizni ko’rgani oshiqdim. Va sizni ko’rdim ham. Biroq siz...

Ko'rgim kelar sizni negadir.
Dunyo mening ko'zlarimga tor bo'lib ketdi...Ha, sog'indim! Bularning bari ahmoqona so'zligini qalbimning tub-tubidan his etib turgan bo'lsam-da, tan olishga majburman!SOG'INDIM! Juda-a-a. Bu dunyoda qalbimni egallashga, uning sir-asrorlariga, g'am-tashvishlariga sherik bo'lishga arzigulik inson deb bilganim yolg'iz inson sen eding. Bu haqiqat. Balki, vaqtida shuni tushunib yetmagandirman...