Nigohlar… baxtdan masrur, sevgidan mast, mehru vafoga, sadoqatga, muhabbatga limmo-lim nigohlar. Armonga, azobga, jabr-stamga, g`amga, mo`ng, o`kinch, pushaymonga yo`g`rilgan ma`yus, mahzunnnigohlar. Kinoyaga, masxaralashga, mantiqsiz kamsitishlarga, “ajab bo`pti”, “hali ko`ramiz holini” kabi tig`larga makon nigohlar…

Ko`nglimninh podshohi, dilimning muhabbat borasida yakkayu yagona hokimi, qalbimning eng shirin orzu-umidlari, baxtu iqbolim bo`lgan Begimga!!!
“Begim… Tunu kun xayolim siz birla band. Necha bor maktub bitib, uni yuragim xazinasiga joyladim…

- Tashlab ketmaysizmi?-erkalanib so`rayman.
- Hecham!-so`zing qat`iy, “soddaginam”, deb suyadi chanqoq ko`zlaring.

"Сизни… севардим…"

Шу кискагина сўзда бутун бир УМРнинг, ЮРАКнинг, ТАКДИРнинг охлари… зорлари… изтироблари… кўзёшлари…

Сен кетдингу юрагим хувиллаб колди. хеч нима татимайди. Кўнглим билан андармон жунундай телба бўлдим-колдим.

Yuragimda olam-olam so'z, aytmoqlikka bardosh yo'q biroq. Atrofimda sog'inchlar bisyor...
So'nggi so'zim alvido edi.

Mudraydi,chorasiz bir his Yurak aro muzlaydi umid.U kelmaydi degan haqiqat nihoyasin aniqlar umrim.Talvasada yashar hayajon,sokinlikdan to'zg'iydi hayol...

To'kilmoqdaman kuzgi yaproqlar singari, Toldim dunyo yolg'onlaridan. Hazon bo'lib sochildi dardim.
O'ylayamiyin bosildi qadam, har qadamda zirqirar yaram, yana qiynar kuzgi hotiram...

Дунёнинг исми АРМОНДИР, !
Aрмонсиз одамнинг ўзи бўлмас экан. Армон тўла калб изтироб ўтида ковриларкан. Худди саргайган япроклар тўшалган кузак кўчаларига ўхшайди кўнглим. Эсингиздами, бундан уч йил аввал тасодифан кўзингиз столим устидаги бир варак когозга тушиб колганди. когоз бўш эмасди. Икки сатрдан сўнг уч нукта кўйиб кўйгандим.

«Бу дунё шунака дунё! Хар нарсанинг охири бор. Яхшиликнинг Хам
ёмонликнинг Хам…»
—Бир йил уша кизни кетидан эргашдим. У менга киё Хам бокмади. Хатто
бир огиз сузига зор килди. Неча бор учрашувга таклиф килган булсам шунча
бор рад жавобини олдим.