Қалбимдаги ишқ қабрига кўздан ёмғир томчилайди,
Аламларим орзуларни, армонларни қамчилайди.
Кўнглим қўй сан йиғламагин бизга хечким ачинмайди,
Ўзи шундай чин ошиқлар мухаббатга ёлчимайди.

Кўнглим ўзи ақилсизни азобдадир бори жони,
Ақл бўлса тутармидик бэвафога молу жонни.
Бэвафо хам шавқат қилмай зулук каби ичди қонни,
Кўнглим сўра ТУРОНЛИдан қолдимикан уни жони.

Иштиёқманд юрагида енди зарра қони йўқдир,
Ишққа сармаст қалб тўрида ёри йўқдир, жони йўқдир.
Алам ила нафратининг фарзандларин сони йўқдир,
Энди хатто ТУРОНЛИни шеър ёзишга холи йўқдир.

Кўнглим қўй шу бахорларни бизни четлаб ўта қолсин,
Жонга тегди озорлари биздан йироқ кета қолсин.
Ўша бахор бэвафонинг қалб тўрида гуллай қолсин,
Гуллай гуллай ўша ерда бахори хам қишлаб қолсин.

Сан ўйлама, сан сиқилма буёғига не қиламиз,
Буёғига енди кўнглим кўнглимизни кенг қиламиз.
Рақибларни бирма бирин яксон қилиб, ер қиламиз,
Қўлимиздан келмаса гар кечмишимиз шеър қиламиз.