Отамни қонидан аввал онамни қорнига тушдим,
Ётиб тўққиз ою, ҳам кун ёруғлик дунёга тушдим.
Тишим ямлаб, тилим сўзлаб бешикдин тахтидан тушдим,
Берар оқ сут онам кўкси гўдаклик бахтидан тушдим.

Ёшим етганда еттига, миниб маъруфа тахтига,
Ўқиб илму-хунар чандон, элу-юртимни бахтига.
Белим боғлаб қилиб хизмат диёрим шарти аҳдига,
Ёшим етганда ўн етти сағирлик бахтидан тушдим.

Қилиб армия хизматин улуғ бурчим давом этдим,
Қочоқлар ҳарбий хизматдин, аларни мен авом этдим.
Олиб қўлга қуролимни, ўлиб “Гитлер” ором этдим,
Шу хил бахту-саодат, йигитлик давридан тушдим.

Тушибдур бошима рўзғор, демишлар рост мисоли ғор,
Олахуржун илур бўйним сузик кўзли гўзал бир ёр.
Ҳамма роҳатда-ю, мен зор, бўлибман бедаво-ю хор,
Шу хил кулфат билан умрим оталиқ давридан тушдим.

“Қамар” кўксида байзаси, чаён-илонни найзаси,
Будир умримни савдоси, тўлиб зардобки косаси.
Кетарга ҳеч райим йўқдир, ўлим илигимда асоси,
Ёғоч Волга миниб, охир лаҳатни қахрига тушгум.