Umr o’tar ekan, o’tarkan yeldek,
Inson umri qolar ingichka qildek.
Hayotin sarflar pul, boylik uchun
Unutar mehrni nimaga? Nechun?

Boy bo’lgan sari boyishni istar,
Nafsi yana uni boyishga qistar.
Mol-dunyoni deya vijdonin sotar
Yigitlik g’ururi yerlarda yotar.

Umri oxirlagach, yetganda vaqti,
(Olloh olib qo’ganda beldagi shaxti,)
Tugab bitganida shijoat-shaxti
Keyin o’ylar ekan oxiratini
O’tkinchi dunyoning mohiyatini

Bu dunyodan unisiga rixlat qilar chog’
Hayolidan o’tarkan jannatiy bir bog’
O’ylaydi ertaroq qilmabdi savob
Endi har ishiga beradi javob

Balki kul bo’ladi foniy dunyoda
Balki yonar cho’g’dan yurar piyoda
Balki chayon zaxri azoblar uni
O’ylamagan afsus ertaroq shuni

Gunohini yuvolmas nopok pullarga
Kirib yurgan ekan qing’ir yullarga
Yordam bermas sira to’plangan boylik
Halol mehnat bilan turmush chiroylik
Shuning-chun derlar: “qil savob,
Unutma har ishga berilar javob”…