Hamroh  edi  yo’limda  bog’-u,
Osmon uzra sochilgan yo’gdu.
Adashtirib  nurafshon  yo’ldan,
Yoshligimni  yo’q  qilding,  og’u ...

Burib  ketdi  do’stlar  yuzini,
Tutqich  bermay  qo’ydi  izini.
Bulut  bo’lib,  berkitding  mendan
Meni  suygan  oyning  qizini.

Otam  ko’zin  yoshlading,  zahar,
Onam  ko’zin  yoshlading,  zahar.
Mening  nomim  qo’yib  o’rtaga
Qandoq  o’yin  boshlading,  zahar?

Jonsizgina  soyaman,  xolos,
Giyoh  o’smas  qoyaman,  xolos.
Suyamaydi  endi  yelkalar,
Yuray,  desam  toyaman,  xolos.

Naf  bermasam  elga,  chamanga,
Qandoq  o’g’il  bo’ldim  Vatanga!
Qo’llarimdan  qo’llaringni  tort,
Ket,  zimiston  qora  ko’changga.

Hayotimdan  sug’urib  qo’ydim,
Izlaringni  supurib  qo’ydim.
Erta-yu  kech  qora  qor  yog’gan
Bahoringga  tupurib  qo’ydim.