Дардимни қоғозга битиб яшадим,
Аламларим ичга ютиб яшадим.
Умрим йўлга қараб ўтди Азизам,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Эзилдим,-ёлғизлик қаърига ботиб,
Юрагимни армон дорига осиб.
Оқ қора расмингиз бағримга босиб,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Кутавердим,кутдим,толмадим бир дам,
Тилимда тасалли,кўзларимда нам.
Келмаслигингизни билиб туриб ҳам,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Умр оқиб кетди,чўзилди фироқ,
Юзга ажин инди,сочга тушди оқ.
Сиз мени унутиб кетдингиз бироқ,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Бунда ишқ хор бўлди,изтироб ғолиб,
Айрилиқ ўртади,ўртага олиб.
Минг битта ҳасратнинг ўтида ёниб,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Сизга на ғам ҳамроҳ,ва на бир озор,
Чиройли кўринди бу кўҳна бозор.
Ай лаблари ғунча,кўзлари хуммор,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.

Ва бир кун оҳиста шивирлади лаб,
"Наҳотки умидим узилди ё Раб?"
Сизку бу Дунёни кетдингиз ташлаб,
Мен сизни бир умр кутиб яшадим.