Одами, махлуқнни яратган яккаю-ягонасан,
Ризқу-рўзини таратган яккаю-ягонасан.
Икки оламни қуллатган яккаю-ягонасан,
Барча сомий қудратингга яккаю-ягонасан.

Дунёда борлиқ кишини нақши-наққоши ўзинг,
Ўхшамас ҳеч бир-бирига расми-рассоми ўзинг.
Ўхшаюр офтоб жамолинг мисли нуроний ўзинг,
Бир сиқим тупроқ кулоли яккаю-ягонасан.

Бирни олим, бирни золим, бирни нодир айладинг,
Бирни дўсту, бирни душман, бирни ботир айладинг.
Бир хотин жисмига эрни жисмий монанд боғладинг,
Бу улуғ кашфинг ижодинг яккаю-ягонасан.

Яккаю-ягоналикка иштибо йўқдир “Қамар”,
Келса элчи бер омонат, йўқ иложинг ҳеч Қамар.
Бўлса фарзандинг дуода қабрингга нурлар томар,
Икки олам подшоси яккаю-ягонасан.

Қувнама молинг-чиройинг, бир куни ер ютгуси,
Ёш-қари, шоҳу-гадо, яхши-ёмонлар ўткуси.
Ҳеч қочолмассан ажалдин, гиб ёқангдан бўққуси,
Қолмағай ҳеч дунёда сен яккаю-ягонасан.

Кўп тилсимотлар очилди илму-хикмат, фан билан,
Еру-кўк сирлар топилди космонавт, олим билан.
Тургизолмас ҳеч кишини илму-қонуни билан,
Бу тилсимотни калити яккаю-ягонасан.