Bo’lgan ekan shodon malika,
Sevgi ila orzu qilarkan.
Kimlarnidir xor-u zor qilib,
Kimlarnidir bezor qilarkan.

Bir kun kelib bag’ritosh inson,
Egallabdi uning ko’nglini,
Yolg’on sevgi asiri qilib,
Yashiribdi qalbda borini.

Kutar ekan har kun, har soat.
Intizorlik ila toqat qilarkan.
Yo Ollohim, ayirmagin deb,
Yurak bag’rin tilib o’tarkan.

Bir kun kelib shodon malika,
U insondan ko’ngil uzibdi.
U inson “nega?” desa,
Sening yolg’oningdan charchadim, debdi.

Qachon yolg’on gapirdim? deb
O’ylab qoldi bir zum shaxzoda,
Lekin uning faryodi so’nib,
Yolg’iz qoldi u bu dunyoda.