Yana seni eslab yig’laydi ko’ngil, Yig’laydi yurakning tubida armon. Seni qo’msab ado bo’ldim, ishongin, Abadiy ayrilmoq, oh, yomon, ishon! Seni sevaman deb aytmagandim hech, Qalbimda yashardi cheksiz muhabbat. Uni izhor qilmoq, afsus, endi kech, O’ksib-o’ksib yig’lar, esiz, muhabbat. Ketolmaydi sira ko’zim o’ngidan, Beg’ubor ko’zlaring, alpdek qomating. Ishonmayman also, ishonolmayman, Ollohga yolvorib bitdi toqatim. O’zgalardek yonib-kuydim, demadim, Hamroh edi hamon mislsiz sabr. Yaratgandan menga ato etgani Shu bo’ldi – yagona cho’qqaygan qabr. Abadiy yurakda yashaysan o’zing, Olovli yoshlikdan hotira bo’lib. Mangu seni eslab she`rlar bitaman, Qalbi yaralangan shoira bo’lib. Endi qaytmas also qalbimga bahor, Qaytmas endi dilga shu aziz tuyg’u. Muhabbatimni ham qo’mdim tuproqqa, Endi sevolmayman o’zgani mangu…
|