Oq libosga burkanding-ku o’zing bilmay,
Bilmam chinmu, balki yolg’on bahtga yetding.
So’nggi bora ko’rganimda bir bor kulmay,
Yuragimni chok-chokidan so’kib ketding. Atrofingda chir parvona bo’lishdilar,
Ostonada yangalarga lutflar etding.
Ko’nglim kimda: mendami yo undamikan?
Jon-yanimni pichoq birla so’yib ketding. O’ylamayman deysan-u, lek ko’ngil bo’lak,
O’zgaga yor bo’lib, gulim, nega yetding?
Azobingga chidolmaydi kuygan yurak,
Shirin jonim olovlarga solib ketding! Har narsadan rashklar qildim, kuydi jonim,
Oshiq ko’nglim koshonangda sarson etding.
Bir so’z ila bahtim qaytib kelmas ahir,
Shu so’zimni kluging ila vayron etding. Umr oqar daryo, hayot davom etar,
Mensiz yashab ozor ko’ngling nega yetdi?
Senga jannat to’rlaridan joylar so’ray,
Mening ko’nglim yonib ketdi, yonib ketdi!...
| 
